شعر طتز خروس |
شعر طتز خروس!!
دوش پرسیدم ازخروس چرا
این همه زن به روی زن گیری
|
هر زمان مرغی افکنی در دام
تا از آن کام خویشتن گیری
گفت: مرغان زنان بی خرجند
خرده نتوان بر سخن گیری
نیست حاجت که بهر این مرغان
کفش و جوراب و پیرهن گیری
طعنه کم زن که صد از این زن ها
گر تو باشی به جای من گیری
|
|
| تعداد بازدیدکنندگان: | 1666 |
| تاریخ بارگذاری: | 1392/7/10 |
|